Współczesnym rynkiem Sztuki rządzą układy, w których opinie krytyki artystycznej przekładają się na sprzedaż prac. Krytycy pojawiając się na wernisażach ferują wyroki i decydują o „być albo nie być” kolejnych artystów. Środowiska opiniotwórcze zaczęły wskazywać widowni ”dzieła”, którymi mają się rzekomo zachwycać. Czy bycie wtórnym odbiorcą sztuki, interesującym się danym zagadnieniem z nakazu panującej mody czy obyczaju, a nie z własnej potrzeby czy pasji dobrze wpływa na podejmowane przez nich inwestycje?