Całun Turyński jest jednym z najczęściej analizowanych naukowo przedmiotów w historii ludzkości. Stanowi on zagadkę nawet dla współczesnej nauki, mimo analiz przeprowadzonych przy pomocy większości znanych technik chemicznych, fizycznych i optycznych. Zarówno tezy o autentyczności dzieła, jak i fałszerstwie były wielokrotne kwestionowane. Według tradycji chrześcijańskiej w płótno to został po śmierci owinięty Jezus Chrystus. Charakter i umiejscowienie śladów odpowiada opisowi jego ran z Ewangelii, a obraz powstał według niej samoistnie pod wpływem energii w momencie zmartwychwstania.

Inny przykład całunu stanowi Całun z Manoppello, tkanina traktowana jako relikwia chrześcijańska przedstawia wizerunek uważany za twarz Chrystusa. W odróżnieniu od całunu Turyńskiego przedstawia ona obraz w pozytywie. Materiał na którym znajduje się wizerunek to bisior, który charakteryzuje się tym, że nie można na niego nałożyć pigmentu, nie da się na nim malować. Zarówno sposób powstania wizerunku jak i wiek całunu nie są znane. Całun z Manoppello uważany jest za oryginał chusty św. Weroniki, w którą owinięto głowę Jezusa Chrystusa po ukrzyżowaniu.

Jakie relikwie pozostawią po sobie nowe pokolenia Świętych i czy będą one równie zagadkowe jak te z przeszłości?