Artyści związani z powojennym prądem artystycznym Pop art dążyli do zobrazowania cywilizacji wielkomiejskiej, ilustrując powojenny konsumpcjonizm, czerpiący z dóbr materializmu. Nazwa kierunku z języka angielskiego w nieskróconej formie „popular art” w tłumaczeniu oznacza „sztukę popularną”. Czy aktualnie w dobie internetu o wiele prościej zdobyć popularność? Czy tysiące fanów na portalach społecznościowych to efekt przypadku, czy też przemyślane działanie, za którym stoją duże pieniądze? Czy popularność na pewno definiuje poziom artystyczny sztuki? Jak dowodzi chociażby przypadek Cecylii Gimenez, hiszpańskiej „restauratorki” odpowiedzialnej przez swoją próbę renowacji za zniszczenie fresku „Ecce homo” przedstawiającego wizerunek Jezusa, chyba jednak nie zawsze. Przypadek ten z pewnością nie pozostaje w historii sztuki osamotniony. Na jakiego typu popularności powinno w szczególności zależeć artystom, i czy popularność rzeczywiście powinna być celem każdego artysty, który chce zapisać się w kartach historii sztuki?