Trudne Rozprawy

W przypadku Roberta Kuty już dawno zatarły się granice między rzeczywistością a fikcją. Artysta, który uważa się za najsłynniejszego artystę na świecie, artystę przez wielkie „A”, świadomie manipuluje faktami tworząc spektakl wokół własnej osoby. Czy jego dokonania są realne, czy są tylko elementem jego artystycznej kreacji? Czy Robert Kuta ma szansę stać się najjaśniejszą gwiazdą sceny artystycznej, czy może rzeczywiście już nią jest? Czy jego kreacje, ekscentryczny wizerunek na pewno idą w parze z jego artystycznymi dokonaniami? Czy sztuka Roberta Kuty broni się sama, bez budzącego skrajne emocje autora?

Pośrednik Artystyczny

W czasach współczesnych przełamywanie tabu to najlepszy sposób na zyskanie rozgłosu i sławy. Przykład przekraczania granic w sztuce z pewnością może stanowić działanie młodej brytyjskiej artystki Millie Brown. „Oryginalna” artystka tworzy swoje prace pijąc zabarwione na wiele kolorów mleko, by następnie zwymiotować je na płótno. Jej abstrakcyjne prace porównywane są do dzieł Jacksona Pollocka – artysty nurtu akcjonistycznego. Jak można się domyślić jej działanie artystyczne spotyka się z różnymi reakcjami ze strony publiczności. Jedni doceniają działania artystki wróżąc jej wielką karierę, ktoś reaguje śmiechem, inni zaś zszokowani opuszczają miejsce performance’u uważając tego typu zachowanie za obrzydliwe. Artystka zyskała największy rozgłos po zaproszeniu do udziału w teledysku „Exorcist Interlude” gwiazdy pop Lady Gagi, w którym osobiście wymiotuje farbą na jej białą suknię. Jak widać współcześnie sztuka okazuje się rewelacyjnym polem do popisu dla sprytnych biznesmenów, którzy z prostego zjadacza chleba z artystycznym potencjałem, są w stanie zrobić artystę „wielkiego formatu”.

Beuys, Beuys, Beuys

Joseph Beuys był krytyczny wobec systemów politycznych. Miał nadzieję być katalizatorem przy tworzeniu nowego systemu, w którym władza i podejmowane decyzje byłyby w rękach wszystkich ludzi, niezależnie od ich statusu ekonomicznego. W 1982 roku zdecydował się na zrobienie antypolitycznego utworu w postaci muzyki popularnej pt. „Sonne statt Reagan”. Utwór skierowany był przeciwko polityce Ronalda Reagana, 40 prezydenta Stanów Zjednoczonych, w stosunku do Europy Zachodniej. Tworząc piosenkę pop chciał w jak najbardziej ekspansywny sposób dotrzeć do ludzi i zainspirować ich własną ideą.